Poezi Nga Alda Merini
Irma Kurti sjell në shqip poeteshën e famshme italiane Alda Merini
Alda Merini (Milano, 21 mars 1931 – Milano, 1 nëntor 2009) është një nga poeteshat më të mëdha italiane. Vargjet e saj kanë prekur dhe emocionuar me mijëra breza. Historia e trazuar e jetës së saj është e pranishme në poezitë, veçanërisht në ato të dashurisë. Dashuria së cilës i këndon Merini është e vërtetë, jo e idealizuar, e bërë prej mishi dhe jo vetëm prej shpirti.
Përkëdhelmë
Përkëdhelmë, i dashur
por ashtu si dielli
që prek ballin e ftohtë të hënës.
Mos eja të më përndjekësh edhe ti
me ato kërkime pa kuptim
mbi gjurmët e hyjnores.
Zoti do të mbërrijë në agim vërtet
nëse unë në krahët e tu do të jem.
Njoha tek ti mrekullitë
Unë njoha tek ti të gjitha mrekullitë
mrekullitë e dashurisë të zbuluara
që si guaska më dukeshin sigurisht
ku thithja aromë deti e sipërfaqe
plazhesh të braktisura dhe brenda
dashurisë kam humbur unë si në
një stuhi duke e mbajtur gjithmonë
nën kontroll këtë zemër (e dija mirë)
që e dashuruar ishte me një ëndërr.
Në krahët e tu
Është një vend në botë ku zemra rreh fort,
ku mbetesh vërtet pa frymë
nga emocioni që provon;
ku koha ndalet dhe nuk ke moshë;
ai vend është në krahët e tu,
ku zemra nuk plaket,
ndërsa mendja s’pushon së ëndërruari kurrë…
Atë vend nuk mundem ta braktis
sepse fantazia e magjisë e ndjen ngrohtësinë
dhe jo… s’do të lejoj kurrë që të heq dorë
nga ai që në krahë dashurie më bën të fluturoj.
Puthmë përsëri
Puthmë përsëri në një kërcell
dashurie
dhe mendo për rininë që më
merr dhe vetëm më ka lënë
për aq vite sa s’mbahen mend.
Dhe prandaj nuk do të të telefonoj
Dhe prandaj nuk do të të telefonoj
do të kem nevojë për ato vena që pulsojnë
dhembja than gjithçka
dhembja është një unazë bashkëshortore
që martohet me ty në ëmbëlsi
dhe në modestinë më të egër,
unë sot u martova me dhembjen
dhe u ndava nga ty.
Hapësirë
Hapësirë hapësirë, dua, shumë hapësirë
për të lëvizur përmes plagës së ëmbël:
dua hapësirë për të kënduar për t’u rritur
për t’u endur e për të kapërcyer hendekun
e doktrinës hyjnore.
Hapësirë më jepni hapësirë
që të lëshoj më çnjerëzoren ulërimë,
atë ulërimë heshtjeje që nëpër vite
unë e kam prekur me dorën time.
Ti u largove
Ti u largove,
pas teje le
aromën e qartë të hijes,
o lule e këtij trupit tim
o lloj i munduar bije,
ti ike
një hapësirë ere
që e ngurtësoi zemrën time.