Nga Mimoza Koçiu
Edhe të enjten kryeministri na dha shembullin e forcës në komunikimin me gazetarët. Tashmë nuk përbën surprizë për politikanin, që kur erdhi në pushtet në vitin 2013, premtonte me zë e figurë se do qeveriste me forcën e shembullit e jo me shembullin e forcës.
Në gati 7 vjet si kryeministër ka provuar në mënyrë të përsëritur, se shembulli i forcës së pushtetit është mjeti i vetëm që njeh në detyrë. Vetëm ky model i justifikon akuzat e forta që u lëshon mediave, se paguhen nga krimi për të kundërshtuar iniciativën e tij personale me emërtimin folklorik anti-KÇK.
Një kryeministër serioz nuk lëshon aq lehtë të tilla akuza, pa vepruar nëse ka fakte për çka pretendon. Zhurmimi i çdo zëri kritik, që i kujton se kryeministri bashkë me fuqinë e detyrës ka edhe përgjegjësi për aktet që ndërmerr është tashmë një strategji e njohur, që nuk çudit askënd, e për pasojë as nuk merret seriozisht. Media ka mbetur sot për sot, me të mirat e kusuret e veta, pushteti që kryeministri nuk arrin të kontrollojë plotësisht e për pasojë, mbetet objektivi i preferuar, sa me iniciativa censure si paketa antishpifje, aq edhe me anatemimin pa fre e etikë.
Në vitin e shtatë si kryeministër, Edi Rama vazhdon të shmangë llogaridhënien, parimin bazë të demokracisë e në mënyrë qesharake vazhdon të kërkojë fajin kudo tjetër, përveçse te vetja. Pra nuk ka rëndësi, nëse kush i evidenton anët e errëta të sjelljes si kryeministër, media, politikanë apo profesionistë. Të gjithë janë problemi, edhe kur kryeministri nuk arrin të prodhojë një bilanc të provuar të qeverisjes së tij, por vazhdimisht provokon konflikte, me të cilat shtyn ditët, deri në prodhimin e “armikut” të radhës.
